czuję się strasznie, jestem gdzieś sama w ciemnym pustym pokoju gdzie drzwi są zamknięte na klucz, którego nie ma. Jestem zupełnie sama. Pamiętam, kiedy byłam małą dziewczynką bardzo czekałam na ten dzień, zawsze z niecierpliwością że od jutra będę starsza o kolejny rok, że będzie tort, o kolejną świeczkę wiecej do gaszenia... A teraz z chęcią przespałabym ten dzień , ominęła go tak jak się omija przeszkodę na drodze tylko, że tak się nie da. Będę musiała rano wstać, ubrać się, pójść do pracy i udawać , że wszystko jest ok, a tak naprawdę to nic nie jest ok.