Już jestem, mimo wszystko warto było pojechac... przywitać się, posłuchać tego co do mnie mówi po przez szum fal... nie żegnałam się... wsłuchana w jego "głos" - taki łagodny, kojący - przyrzekłam, że choć raz w roku przyjade, na dzień, dwa na tyle ile czas mi pozwoli. Przyjade by porozmawiać, wyżalić sie, wypłakać jak trzeba bedzie, a także podzielic radościami ( tymi maleńkimi, tymi duzymi ),bez wzgledu na to gdzie bede - wrócę... by powiedziec "witaj". Wróciłam troche silniejsza, zawsze daje mi swoją siłe Ze smutkiem zauważyłam, że nie było Cie... nie zostawiłeś żadnej myśli, słowa, nic ( a miałam maleńka nadzieje, że może jednak )- cóż tłumacze to brakiem czasu...